Een jaar samenwonend! ❤ Hoe bevalt het?
Tjeminee, het jaar is alweer bijna voorbij! Een jaar geleden zette Mitchel en ik ‘the next step’ in onze relatie. Namelijk, samenwonen! Na de ellenlange verbouwing waar geen einde aan leek te komen, trokken we dan EIN-DE-LIJK in ons prachtige stulpje! Het was voor ons allebei een geheel nieuwe situatie. Je zou het bijna een avontuur kunnen noemen! Want, eerlijk? Het afgelopen jaar is echt enorm snel voorbij gevlogen. Maar dan wel in zeer positieve zin!
Wennen
Oké, in het begin was het uiteraard wel ‘wennen.’ De eerste paar maanden was ik nog heel erg zoekende naar mijn eigen draai in manier van doen. Normaal ben je gewend om thuis te komen bij je ouders en vaak vraag je al ”Wat eten we, ma?” terwijl de jas wordt opgehangen. Maar ook dat er andersom dingen aan je werden gevraagd, zoals ”Kun jij even de aardappels schillen?” Dat is er dus niet meer. Niet op die manier. En dat voelde in het begin best gek.
Ook toen ik dacht dat ik gewoon eens in de bank kon neerploffen, zonder dat daar meteen wat over gezegd werd. Het goede nieuws is dat het nu gewoon kan! Het slechte nieuws? Dat ik het niet meer kan als toen. NU valt mij dus meteen elk rommeltje om me heen op! Nu denk je misschien: Waarom niet toen je nog thuis woonde? Omdat ik nu in mijn ‘eigen’ woning woon, wat écht van mezelf en mijn partner is! En aan iets wat ‘volledig’ eigen is, hecht ik toch altijd net wat meer waarde. Klinkt misschien een beetje egoïstisch, maar je snapt vast wel wat ik bedoel.
Kortom, ik ben enorm zuinig op mijn spulletjes en alles wat me dierbaar is! Daarnaast kan ik pas echt ontspannen, wanneer mijn huisje opgeruimd en schoon is. Het ziet er naar uit dat de dingen vanzelf op zijn plek vallen.
Kruimels en rondslingerende was
Ik denk dat menig vrouw (én ordelijke vent) dit wel herkent. Hé, dat rijmt! Ik heb het over ‘kruimels en rondslingerende was!’ Het veroorzaakt vaak een klein momentje van irritatie. Echt iets wat ik geërfd heb van mijn moeder. Achja, ik zie het maar als een zegen. Ook al weet ik dat er vervelendere dingen zijn. Zoals de keer dat de wasmachine het bijna begaf, omdat meneer het onnodig vond even zijn werkbroek leeg te maken voordat het gewassen werd. Mijn plan om rustig tot tien te tellen, viel een beetje in duigen op dat moment.
Afgezien van dat soort momentjes, meningsverschillen en soms een kapot meubelstuk (geintje) gaat het samenwonen boven verwachtingen goed!
Tijd voor jezelf
Naast dat Mitchel en ik nog steeds dol op elkaar zijn en daardoor goed door één deur kunnen samen, hechten we allebei ook veel waarde aan de ruimte en tijd voor onszelf. Maar dat zit natuurlijk helemaal goed!
Iedereen een ontzettend fijne jaarwisseling en natuurlijk de beste wensen voor 2019!